Over het KCO-tennistoernooi

Cellist Fred Pot en violist Paul Peter Spiering zijn er jaarlijks organisatorisch mee bezig: het tennistoernooi van het KCO.

FP: ‘De allereerste keer was in 1990.’

PPS: ‘Ik kon toen niet en was er vanaf de tweedekeer bij.

FP:’Met mijn toenmalige vriendin Anneke Koopman heb ik dat toen opgezet. Het sloeg aan. Van dat eerste toernooi heb ik een foto teruggevonden.’

PPS: ‘Henk Sekreve heeft dat gewonnen en zijn naam staat als eerste op de wisselbeker. In de loop der jaren is de groep deelnemers behoorlijk gegroeid: de eerste keer waren het er vierentwintig, nu zitten we dik over de veertig.’

FP: ‘Omdat er zoveel mensen lid waren van de club Return mochten we hun banen gratis gebruiken. Nu staat het hele terrein op de nominatie om te verdwijnen in verband met de bouw van nieuwe kantoorpanden (van de toekomstige Zuidas).’

PPS: ‘Het kan nog wel een paar jaar duren. Het is een leuk terrein, met dat terras. En we hebben altijd mooi weer, op één keer na, toen we door de regen moesten uitwijken naar binnenbanen in Amstelveen. We zijn langzamerhand aardig bedreven geraakt met het inplannen. De eerste jaren hebben we zitten ploeteren om daar een systeem voor te bedenken. Er schijnen computerprogramma’s voor te zijn, maar die werken met nummers en wij zetten de namen op de sheet, dat is wat leuker. Maar we zijn er nog steeds wel eventjes mee bezig en je kunt het pas op het allerlaatste moment doen, de avond tevoren of de ochtend zelf als het ’s middags begint.’

FP: ‘Als we het ’s avonds plannen, duurt het ongeveer twee flessen wijn.’

Gezellige banen aan het water

TL: ‘Wat was de tenniskern voordat het toernooi begon?’

PPS: ‘Het tennissen op tournee…

FP: ‘Wij met zijn tweeën, Henk Sekreve, Harro Ruijsenaars en Cees van der Poel; later Theo Wolters.’

PPS: ‘Wij weten ons bepaalde steden te herinneren aan de tennisbaan. In Luzern heb je ontzettend gezellige banen aan het water.’

TL: ‘Ik herinner me een tennisbaan op Taiwan bij Taipei, een heel eind buiten de stad.’

FP: ‘Dat was ook de eerste keer in Tokio, drie kwartier in de ondergrondse en een stuk met de trein; anderhalf uur reizen. Later bleek dat er veel dichterbij, aan de andere kant van het Shinagawa Station, banen waren.’’

A, B of C?

FP: ‘In het begin hadden we drie poules: A voor gevorderden, B ertussenin en C voor beginners, die verreweg het grootst was. Een paar jaar later ging bijna alles van de C- naar de B-poule.’

PPS: ‘De mensen waren zo enthousiast geworden dat ze allemaal tennisles zijn gaan nemen. Nu hebben we nog maar een heel kleine C-poule. In principe moeten B-winnaars doorstromen naar A, maar die drempel is kennelijk te hoog. Ik zou de A wel groter willen zien. Dan wordt het meer een mix en hoeft niemand daar tegenop te zien. Natuurlijk speel je op een gegeven moment voor de punten, maar het gaat om de gezelligheid.’

De beker is bijna vol

FP: ‘Ik hoorde dat de wisselbeker zo vol begint te raken dat we moeten gaan denken over een nieuwe. Er staan nu elf namen op, Veel hangt er van af met wie je speelt: de eerste keer won Henk Sekreve en kreeg Cees van der Poel de poedelprijs, het volgend jaar was het omgekeerd… We proberen zo veel mogelijk te vermijden dat je steeds met dezelfde partner speelt en je moet oppassen dat iemand niet drie of vier keer achter elkaar speelt en vervolgens twee uur niet.’

PPS: ‘Wat ik zo leuk vind van het KCO-toernooi is dat je met collega’s bij elkaar bent in een heel andere sfeer. Er wordt niet over muziek gepraat, er wordt gelachen en iedereen is ontspannen. Dat is ook te danken aan het enthousiasme van iedereen die meedoet. Iedereen is flexibel en werkt mee als er eens een keer geschoven moet worden of als er iemand uitvlat en iemand Anders moet invallen. Dat gaat allemaal vanzelf.’

FP: ‘En het biertje na afloop en de Indische maaltijd of de barbecue! Ik heb al data voor het volgende toernooi: vrijdag 15 juni (2001) vanaf 13.00 uur,en vrijdag 22 juni als reservedatum, vanaf 14.00 uur wat we hebben dan tot één uur repetitie.’

PPS: ‘We hopen natuurlijk op ongelofelijk veel inschrijvingen. Het aantal deelnemers mag door blijven groeien, we huren er gewoon een extra baan bij. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, ook aanhang en vrouwen en kinderen zijn welkom. Het is een gezelligheidstoernooi.’

Truus de Leur

Kcourant - april 2001